Dożynki w Handzlówce

Tradycyjnie już u schyłku lata odbyły się w naszej wsi dożynki, podczas których rolnicy w szczególny sposób dziękowali za udane plony. Po uroczystej Mszy Św. w Parku im. Franciszka Magrysia miał miejsce dalszy ciąg uroczystości. Uczniowie klas II-IV pod opieką pań: Gabrieli Trojanr i Małgorzaty Wołk zaprezentowali licznie zebranym handzlowianom oraz gościom piękny program artystyczny pt. „Na ludową nutę”, na który złożyły się piosenki ludowe i wiersze. Młodzi wykonawcy urzekli widzów swym śpiewem, a także barwnymi strojami.

Patron szkoły

Nasz patron          

Ks. Władysław  Krakowski  urodził się w 1858 roku w miejscowości Spie w ziemi tarnobrzeskiej. Święcenia kapłańskie otrzymał w Przemyślu 25 VII 1885 roku. Do Handzlówki przybył 24 VIII 1889  z Tyczyna , gdzie spełniał dotychczas posługę duszpasterską .Jego przyjazd stał się dla ubogiej, nieznanej nikomu wsi początkiem rozwoju. Liczący wtedy 31 lat kapłan uaktywnił najbardziej twórcze umysły mieszkańców wsi. Zachęcał do współpracy i działalności na rzecz rozkwitu rodzinnej miejscowości. Siedemnaście lat pracy duszpasterskiej zaowocowało wspaniałym rozwojem Handzlówki tak pod względem gospodarczym, jak i kulturalnym.
    Ks. Krakowski doceniał rolę nauki. Dlatego przeciwdziałając szerzącemu się analfabetyzmowi w latach 1891-1895 sam uczył dzieci wiejskie w skromnej izdebce organistówki. Jego zapał oraz chęci uczących się dawały wspaniale wyniki. Kiedy jednak objął funkcje proboszcza, rozliczne obowiązki uniemożliwiły mu dalszą pracę z młodzieżą. Zachęcił wtedy pisarza gminnego Franciszka Magrysia i grupę postępowych chłopów do starań o otwarcie
w Handzlówce publicznej szkoły ludowej. Do jej założenia doszło w 1897 roku. Początkowo była to szkoła jednoklasowa. Mieściła się w drewnianym budynku obok kościoła i obejmowała jedną salę lekcyjną i mieszkanie dla nauczyciela.
    Młodzi pod opieką swych wychowawców szybko włączyli się w życie kulturalne środowiska. Przygotowywali imprezy rocznicowe oraz przedstawienia teatralne. Rósł krąg ludzi mądrych i chętnych do pracy na rzecz wsi.
    Widząc zacofanie wioski i dostrzegając różnorodne potrzeby jej mieszkańców, stał się ks. Krakowski inicjatorem wielu przedsięwzięć na rzecz środowiska. Założone przez niego w 1892 roku Kółko Rolnicze oraz sklep przy nim, dostarczały funduszy na budowę Domu Ludowego, w którym koncentrowało się życie kulturalne wsi. W sali ze sceną odbywały się bowiem nie tylko zebrania, ale i przedstawienia.
    Jako osoba niezwykle muzykalna proboszcz uczył także śpiewu z nut
i gry na różnych instrumentach, co ułatwiło mu założenie czterogłosowego chóru kościelnego i orkiestry smyczkowej. W pomieszczeniach Domu Ludowego często gromadził kobiety i uczył je, jak mają prowadzić gospodarstwo domowe; mężczyznom zaś przekazywał cenne informacje o tym, jak uprawiać ziemię, aby przynosiła większe plony. Kobiety zachęcone przykładem księdza założyły w 1907 roku Koło Kobiet.
    Znając kłopoty swoich parafian w 1901 roku ks. Krakowski zaproponował założenie we wsi Kasy Stefczyka. Wkrótce za jego namową uruchomiono Mleczarnię.
Niespożyta energia i pasja społecznikowska handzlowskiego duszpasterza nie wyczerpały się na wspomnianych inicjatywach. W 1903 roku przystąpiono bowiem do budowy fundamentów nowego kościoła i poświęcenia kamienia węgielnego. W trakcie prac przy wznoszeniu nowej, murowanej świątyni stan zdrowia proboszcza pogorszył się. Kontrolę nad budynkiem w stanie surowym
i nakrytym dachem przejął Franciszek Magryś.
Ks. Władysław Krakowski-człowiek pełen ogromnej miłości do Boga
i ludzi, bez reszty oddany pracy dla ich dobra- zmarł 9 X 1906 roku.
Pochowany został na starym cmentarzu usytuowanym na wzgórzu położonym po przeciwnej stronie wznoszonego właśnie kościoła.
Ks. Władysław Krakowski odpowiadając na wezwanie Pana dobrze wiedział, że czeka go droga służby, wyrzeczeń, ofiarnej pracy, poświęcenia swego czasu i siebie dla innych, dzielenia doli i niedoli ze swoim ludem. Dlatego może być dla nas wzorem miłości Boga i bliźniego. Jego pobożność, pracowitość, konsekwencja w działaniu, ofiarność mogą stanowić przeciwwagę dla naszego lekceważenia praw boskich, lenistwa, lekkomyślności i egoizmu.
W uznaniu Jego zasług społeczność wsi obrała ks. Władysława Krakowskiego patronem Szkoły Podstawowej w Handzlówce. Uroczystość nadania imienia miała miejsce 21 VI 1998 roku i stała się wielkim, wspólnym świętem.
Dla upamiętnienia tego doniosłego wydarzenia, każdego roku uroczyście czcimy Dzień Patrona Szkoły. To nasze szkolne świętowanie staje się okazją do refleksji nad życiowym powołaniem każdego z nas, bez względu na jakim etapie poszukiwań jesteśmy. Patron może być dla nas wzorem dobrego, godnego wypełniania wyznaczonego zadania. Bo przecież w XXI wieku także istnieje zapotrzebowanie na ludzi o wielkim, gorącym sercu.
„Sam Chrystus przez niego działa,
                Przez jego kapłańskie ręce.
                Bóg przychodzi, Bóg rozgrzesza,
                Nie potrzeba cudów więcej”.
    Te słowa przypominają nam, że kapłan jest narzędziem w ręku Boga. Jest Mu gotowy służyć, głosić Jego chwałę.
    Swą mądrość życiową i dobroć serca czerpał z pewnością  ks. Krakowski z przykazań oraz częstej lektury tej najważniejszej księgi świata- Biblii. Zachęceni Jego przykładem wczytujmy się częściej w słowa Boga skierowane do nas za pośrednictwem Ewangelistów. Nie marnujmy też żadnej, nawet najmniejszej okazji do czynienia dobra bliźnim. Bo:
„Świętość powołaniem człowieka!
Czy ja także świętym być mogę?
Tak!... Bóg tego od ciebie czeka,
                    Do celu wskazuje drogę”.
    Osoba patrona zobowiązuje nas do życia godnego i pięknego. Jako młodzież tej szkoły dołożymy wszelkich starań, by patriotyczna postawa
i społecznikowska pasja ks. Władysława Krakowskiego stały się dla nas wzorem      godnym naśladowania. By w naszej „Małej Ojczyźnie” – Handzlówce nie zabrakło kontynuatorów Jego wielkiego dzieła.

Misja szkoły

MISJA SZKOŁY
Uczymy i wychowujemy młode pokolenia dla ich indywidualnego
i wszechstronnego rozwoju, dla dobra społecznego, w poszanowaniu otaczającego świata, ojczyzny, tradycji i wartości uniwersalnych.

WIZJA
Absolwent naszej szkoły wykorzystuje zdobytą wiedzę i umiejętności, podejmuje trud ustawicznego rozwoju, pozwalający mu jak najlepiej funkcjonować we współczesnym świecie.

Historia szkoły

Historia naszej szkoły

Pod koniec XIX wieku Handzlówka była wsią głęboko zacofaną pod względem oświaty. Działająca blisko kościoła szkółka parafialna przestała istnieć. Tym samym dzieci zostały pozbawione możliwości nauki. Taką sytuacje zastał przybyły do Handzlówki z Tyczyna młody wikary ks. Władysław Krakowski. Zorientował się od razu, ze we wsi brakuje szkoły, panuje ciemnota i zacofanie. Dlatego w latach 1891-1895 prywatnie uczył dzieci czytania
i pisania oraz pieśni kościelnych. Po śmierci  ks. Rondewalda ks. Krakowski został proboszczem. Ponieważ przybyło mu obowiązków, nie mógł już tyle czasu poświęcać swoim podopiecznym. Dlatego razem z pisarzem gminnym Franciszkiem Magrysiem i grupą postępowych chłopów rozpoczął starania
o otwarcie w Handzlówce szkoły ludowej. Po wielu zabiegach otworzono ją
w 1897 roku. Początkowo była to szkoła jednoklasowa, mieszcząca się
w drewnianym budynku obok kościoła. Z czasem lokal ten okazał się zbyt ciasny, gdyż chętnych do nauki przybywało. Na rok szkolny 1889/1890 zapisano  220 dzieci. Dlatego Rada Szkolna Krajowa wydała decyzję 
o utworzeniu szkoły dwuklasowej. Pierwszą nauczycielką była Karolina Pelicówna, kuzynka ks. Krakowskiego.
    W 1909 roku wzniesiono nowy, murowany budynek szkolny z dwiema dużymi salami lekcyjnymi i mieszkaniem dla kierownika, przez co warunki zdobywania wiedzy znacznie się poprawiły.
    W roku szkolnym 1914/1915 normalną naukę zakłócił wybuch I wojny światowej. Nauczanie przerwano, gdyż pomieszczenia szkolne przerobiono na kwatery dla wojsk rosyjskich.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku stosowne dokumenty określiły zasady funkcjonowania szkół. Na ich podstawie do 1927 r. działała
w Handzlówce szkoła czteroklasowa; w 1927 r. podniesiono jej stopień organizacyjny do pięciu;  a w 1929 r. do siedmiu klas.
    W czasie II wojny światowej szkoła w Handzlówce nie przerwała działalności. Dobrze zorganizowane tajne nauczanie obejmowało program
w zakresie szkoły średniej oraz program uzupełniający w zakresie szkoły powszechnej. Po zajęciu budynków szkolnych przez wojsko niemieckie, naukę prowadzono w domach prywatnych. Nauczycielami byli wykładowcy
z miejscowej Szkoły Powszechnej: Leopold Walicki, Michał Śliwa, Maria Cwynar, ks. Ludwik Pustelak oraz wykształceni mieszkańcy Handzlówki: Stanisław Kisała, Edward Wrona i inni. W tych ciężkich czasach pomoce naukowe stanowiły książki przepisywane ręcznie oraz nieliczne mapy do historii i geografii. Trudności nie zniechęcały młodzieży, która chętnie podejmowała naukę , ryzykując przy tym własnym życiem. O rozmiarach tajnego nauczania świadczyć może fakt, że do 1944 r. istniało już 7 grup uczniowskich.
    Po II wojnie światowej sytuacja szkoły stała się  bardzo trudna. Pomieszczenia szkolne były za ciasne i przestarzałe, więc naukę prowadzono również w pomieszczeniach wynajmowanych.
    W 1955 r. rozpoczęto starania o wzniesienie nowego budynku szkolnego. Został on uroczyście oddany do użytku 23 XI 1958 r.  Warunki pracy uległy poprawie. Z biegiem lat okazało się jednak, że dla prawidłowego funkcjonowania szkoły brakuje pomieszczeń lub istniejące są za ciasne. Stary budynek, mimo ciągłych napraw, nie spełniał wymaganych norm. Dlatego po długich debatach i ekspertyzach rzeczoznawców w 1985 r. podjęto decyzje
o jego przebudowie. Rozbiórkę przeprowadzono czynem społecznym miejscowej ludności. W 1990 r. rozpoczęto prace budowlane, które trwały do 1997 r.
    Dzień 5 X 1997 r. stał się dla całej społeczności Handzlówki dniem szczególnym. Wtedy to bowiem obchodziliśmy uroczyście 100-letnią rocznicę istnienia szkolnictwa w naszej miejscowości. Ta wyjątkowa okazja stała się sposobnością do ukazania dorobku oświatowego Handzlówki w latach 1897-1997. Radosnym dla wszystkich momentem było przecięcie wstęgi na nowym obiekcie szkolnym, w którym znalazły się klasy dla najmłodszych uczniów oraz (wtedy marzenie wszystkich ) pracownia komputerowa.
    W czasie obchodów 100-lecia szkolnictwa młodzież naszej szkoły otrzymała też piękny sztandar ufundowany przez społeczeństwo wsi. Sztandar ten, symbolizujący tradycję i współczesność szkoły podnosi rangę różnych uroczystości szkolnych, państwowych i środowiskowych, uczy poszanowania symboli narodowych i szkolnych. Jego posiadanie zobowiązuje uczniów
i nauczycieli do kontynuowania chlubnych 100-letnich tradycji naszych przodków. Jest swoistym wyzwaniem do sumiennej, wytrwałej pracy, kształtowania własnych charakterów, poczucia odpowiedzialności za siebie
i innych.
    21 VI 1998 r. przeżywaliśmy kolejną wielką uroczystość. Tego dnia bowiem Szkoła Podstawowa w Handzlówce otrzymała imię ks. Władysława Krakowskiego. Po uroczystej Mszy Świętej w obecności władz kościelnych, oświatowych i gminnych dokonano odsłonięcia tablicy upamiętniającej to doniosłe wydarzenie. Cieszymy się , że nasza szkoła przestała być anonimowa,
a my w osobie Patrona zyskaliśmy wzór godny naśladowania.
    Przez cały okres swego istnienia szkoła nasza włączała się aktywnie
w życie środowiska. Nauczyciele kładli nacisk nie tylko na nauczanie dzieci, ale także na ich wychowanie patriotyczne , społeczne i kulturalne. Przez długie lata ta placówka oświatowa była  niezastąpionym ośrodkiem rozwoju kultury. Pod kierownictwem mądrych i odpowiedzialnych Dyrektorów wychowawcy wpajali w serca wychowanków umiłowanie tego co szlachetne, dobre i piękne. Bo przecież:

„Dzieci – oto pierwsza i najważniejsza troska naszych czasów...
       To skarb i prawdziwe bogactwo.
       Dzieci, to promień słoneczny co rozjaśnia świat”.

Strona główna

Serdecznie witamy na stronie Szkoły Podstawowej w Handzlówce.

Mamy nadzieję, że czas tutaj spędzony dostarczy Państwu miłych wrażeń i przybliży naszą placówkę.

Życzymy udanego surfowania...

MISJA SZKOŁY
Uczymy i wychowujemy młode pokolenia dla ich indywidualnego
i wszechstronnego rozwoju, dla dobra społecznego, w poszanowaniu otaczającego świata, ojczyzny, tradycji i wartości uniwersalnych.

WIZJA SZKOŁY
Absolwent naszej szkoły wykorzystuje zdobytą wiedzę i umiejętności, podejmuje trud ustawicznego rozwoju, pozwalający mu jak najlepiej funkcjonować we współczesnym świecie.

Skrzynka Epuap: ZSPHandzlowka

Zespół Szkolno-Przedszkolny w Handzlówce

Nasza miejscowość

Historia naszej miejscowości

Wieś lokował w 1381 roku na prawie magdeburskim Otto z Pilczy, wojewoda i starosta sandomierski oraz pan na Łańcucie. Niemiecka nazwa Handzlówki wiąże się z osadzaniem od II połowy XIV wielu na tym terenie Niemców. Na mocy dokumentu lokacyjnego „rozważny i opatrzny mąż” Lang Hanzyl otrzymał dziedzicznie sołectwo w założonej wsi Langynow.
W dzisiejszej postaci nazwa Handzlówka pojawia się dopiero w dokumencie
z 1478 roku i oznacza posiadłość Handzla, czyli Janka.
Przez dwa stulecia Handzlówka wchodziła w skład posiadłości wspomnianych wyżej Pileckich. Ostatni z nich Krzysztof (zm. po 1596) zastawił, bądź sprzedał wieś Janowi Kostce de Sternbergowi, wojewodzie sandomierskiemu, i jego żonie Zofii z Odrowążów. Po śmierci tej ostatniej osada przypadła jej córce, zamężnej z księciem Aleksandrem Ostrogskim, panem na Tarnowie
i Ostrogu. Następnie Handzlówka weszła w skład posiadłości Korniaków, po których przejęli ją Antoni Pieściorowski i Jerzy Łowiecki. Po nich dziedzicem został Józef  Wiszowaty, wojski liwski. W 1744 roku jako posesor był notowany Stefan Chomentowski, opiekun nieletnich braci Józefa Wiszowatego: Kaspra
i Kajetana. W ostatniej ćwierci XVIII wieku dziedzicem i kolatorem parafii
w Handzlówce został Stanisław Potocki, chorąży koronny. W latach 1815–1833 wieś należała do Ignacego Skarbka. Natomiast w roku 1846 wzmiankowano jako właściciela Stanisława Odrowąża Pieniążka, który odsprzedał posiadłość Eligiuszowi i Karolinie Sablewskim. Po nich nowym właścicielem został niejaki Herold. Po bankructwie tegoż wieś należała do Mojżesza Salama.
W 1892 roku Handzlówkę odkupił Roman Potocki, który we wsi założył ujęcie wodociągowe zaopatrujące w wodę jego rezydencję w Łańcucie.
         Po 1900 roku miał miejsce dynamiczny rozwój wsi. Z inicjatywy miejscowych społeczników ks. Władysława Krakowskiego i pisarza gminnego Franciszka Magrysia założono szkołę oraz cały szereg instytucji i organizacji społecznych, takich jak: mleczarnia, straż pożarna, kółko rolnicze, czytelnia, teatr włościański, orkiestra, Koło Gospodyń Wiejskich, Drużyna Bartoszowa, Koło Młodzieży Wiejskiej „Wici”.
Oświata rolnicza, wzrost produkcji rolniczej i dóbr kulturalnych korzystnie przyczyniły się do wzrostu dobrobytu i poprawy poziomu życia. Pogorszył się on w czasie II wojny światowej. Handzlówki nie ominęły straty ludnościowe, zniszczenia wojenne, migracje (mobilizacje, pobyty w obozach, wyjazdy na roboty do Niemiec). W wojennej rzeczywistości miała miejsce konspiracyjna walka z okupantem, zorganizowano tu tajne nauczanie, rozprowadzano ulotki
i prasę podziemną, organizowano życie kulturalne.
Po wojnie nastąpił dalszy rozwój wsi, m.in. zelektryfikowano ją. Poszerzyły swą działalność instytucje działające tu już przed wojną: Spółdzielnia Mleczarska, Bank Spółdzielczy, Kółko Rolnicze, Spółdzielnia Ogrodniczo-Pszczelarska. Swoje sklepy założyła Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”.
W późniejszych latach z inicjatywy mieszkańców wybudowano tu Dom Rencisty Rolnika. Oświatę i kulturę szerzyły: szkoła, przedszkole, Dom Ludowy, biblioteka, kino. Ogromna rolę w tym zakresie odegrało Koło Gospodyń Wiejskich. Zaangażowanie i pasja społecznikowska wielu handzlowian sprawiły, że kwitło bujne życie kulturalne – organizowano tu festyny, spektakle teatralne, akcje charytatywne, uroczystości okolicznościowe
i obchody rocznicowe.
 Walory krajobrazowe i rekreacyjno – zdrowotne sprawiły, że Handzlówka stała się wsią letniskową. Zaczęły powstawać gospodarstwa przyjmujące letników. Uruchomiono dwa wyciągi narciarskie, rozpoczęto budowę odkrytego basenu. Idea ta w postaci agroturystycznej kontynuowana jest do dziś.
Oblicze współczesnej Handzlówki zdeterminowane jest ogólną sytuacją Polski
i konsekwencjami jej wejścia do Unii Europejskiej. Z inicjatywy różnych instytucji handzlowskich, stowarzyszeń, organizacji, jak i osób indywidualnych we wsi dokonują się korzystne zmiany o charakterze gospodarczym, społecznym i kulturalnym.

Grono Pedagogiczne 2025/2026

Dyrektor Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Handzlówce :
Curkowicz Klaudia - nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej


Nauczyciele:
Babiarz Katarzyna – nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, zajęć rewalidacyjnych i korekcyjno-kompensacyjnych
Cebeńko-Olędzka Monika - pedagog szkolny, nauczyciel współorganizujący proces kształcenia
Cieszyńska Sylwia – nauczyciel języka polskiego, logopeda
Czyjt Krzysztof - nauczyciel doradztwa zawodowego
Jabłońska Anna - nauczyciel języka angielskiego
Kucha Ewa – nauczyciel języka polskiego, historii
Kuźniar Alicja – nauczyciel języka niemieckiego, nauczyciel współorganizujący proces kształcenia
Kuźniar Daria - nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, wychowanie przedszkolne
Nycz Artur – nauczyciel religii, język angielski w przedszkolu
Petynia Michał – nauczyciel wiedzy o społeczeństwie, plastyki 
Petynia Wioletta – nauczyciel matematyki, fizyki
Rak Magdalena - nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, wychowawca świetlicy
Szajnar Barbara – nauczyciel techniki, informatyki
Szpunar Jolanta – nauczyciel chemii, biologii, geografii, edukacji dla bezpieczeństwa, wychowawca świetlicy
Szylar Bogusława – nauczyciel muzyki, przyrody, bibliotekarz, wychowawca świetlicy
Tomasik Zbigniew – nauczyciel wychowania fizycznego w klasach IV-VIII
Wydrzyński Krzysztof - nauczyciel wychowania fizycznego w klasach I-III, wychowawca świetlicy